In de documentairefilm “Fucking Perfect” spreekt Sergio de wens uit om in de toekomst een zaak te hebben die stoer en simpel is. Tijdens de film kijken wij mee in zijn keuken en zijn manier van werken. Het blijft niet bij alleen een “kijkje” in de keuken: ook deelt hij zijn gedachten en zien we veel over zijn familie + wat voor een impact zijn beslissingen hebben binnen een gezin.
Op 17 februari was de persvoorstelling van de documentairefilm “Fucking Perfect” over Sergio Herman, in Het Ketelhuis in Amsterdam. HEERLIJK was bij deze voorpremière.
We worden door Sergio meegenomen in zijn keuze om te stoppen met Oud Sluis en in zijn nieuwe ontwikkelingen met Pure C (Cadzand) en The Jane (Antwerpen). Of zoals hij over de start in Antwerpen zei: “De boertjes uit Zeeuws Vlaanderen gaan naar de stad”.
Ik heb er veel bewondering voor hoe hij destijds heeft gekozen om een nieuwe eigen weg te kiezen en daarmee een hoofdstuk van een culinaire familiegeschiedenis af te sluiten. Er wordt gesproken over de lange werkdagen, denk aan 20 uur per dag, over de druk die een 3 sterren restaurant met zich mee brengt en het fysieke volhouden puur op adrenaline. Ongetwijfeld heeft dit een grote rol gespeeld in dat besluit. Daarbij getuigt het van enorme ondernemerschap en lef.
Een chef waarvan zijn eigen voor- en achternaam een merk is geworden. Sergio Herman, jarenlang wordt hij geleefd door zijn eigen succes. “Ze willen allemaal een stukje Sergio” wil hij laten veranderen in “het draait niet meer om puur Sergio Herman”. Vanuit de voetsporen van zijn vader is hij andere stappen gaan maken. Om niet meer alleen maar keihard te werken en om in de toekomst een pint te kunnen drinken met zijn zoon.
Een mooi symbool wat voor deze grote verandering werd gebruikt is de duif. Voor Sergio stond het als teken voor “de duif vliegt uit” en dit was onder meer zichtbaar in zijn laatste couverts. Later hoor je in een scene over de bezichtiging van het pand van The Jane (nog in oude staat) alleen maar duiven. Of het toeval was weet ik niet maar ik dacht toen gelijk: de duif heeft zijn nieuwe plek gevonden.
Het is verder mooi om te zien hoe hij met zijn team werkt. Herkenbaar als de wijze waarop hij is getraind en gecoacht door zijn vader: veel laten doen en zonodig laten herhalen. Niet te snel complimenten geven om daardoor iedereen de mogelijkheid te geven om tot een hoger niveau te groeien. Wanneer hij zijn dankbaarheid aan hen toont is het duidelijk te zien dat hij is geraakt. Niet voor niets heeft hij daarbij de moed om veel uit handen te geven aan zijn rechterhanden. Een groter compliment kan je eigenlijk niet geven.
Of zijn wens voor stoer en simpel gaat lukken? Een restaurant met een stoere en robuuste uitstraling, ja, dat kan ik mij goed voorstellen. Met zijn gevoel voor stijl en vormgeving moet dat geen probleem zijn. Simpel? Ik weet het niet. Als je hem zo bezig ziet met de klassieker Langoustines à la nage en met de gerechten met duif of oester of zee-egel.....Ik heb wel eens gelezen dat de pincet het favoriete keukeninstrument is voor veel chefs. Het perfectionisme spat er van af. Nee, simpel, dat kan ik mij niet voorstellen. Eerder puurheid en vernieuwing. Laat daar de duif nou toevallig ook symbool voor staan.....
Fucking Perfect zelf zien? De première zal 9 maart te zien zijn in Filminstituut EYE in Amsterdam. HEERLIJK TV zal acte de présence geven op de rode loper.
