Bij HEERLIJK.NL zijn we voortdurend op zoek naar nieuwe parels, naar nieuw talent, naar plekken die onze verwende smaakpapillen nog weten te betoveren. Elke week zoomen we in op een heerlijke nieuwkomer: een restaurant dat korter dan een jaar is gestart of herstart en een plek in de spotlights verdient. Dit keer zijn we te gast bij wijnrestaurant Grand Cru in Maassluis, dat voor de Waterweg-regio een aanwinst is.

De aandoenlijke film Kruimeltje van Maria Peters ooit gezien? Waar deze kwajongen met zwerfhond Moor over de (besneeuwde) straat slenterde, waar hij met zijn vriendje Keesie de macht over de slee verloor en bij de groenteboer de kratjes appels en tomaten omver gleed, in de gesmolten versie van dat decor -tussen het voormalige tehuis voor zeelieden en een ijsmaker- bevinden wij ons vanavond.

Op deze zwoele avond scheppen ze zich bij Haraldino Gelato suf. Het Oreo-, hazelnoot- en baklava-ijs is er nauwelijks aan te slepen. Om de hoek, op de Markt, doet het publiek zich te goed aan bier en bitterballen. Was Kruimeltje een eeuw later geboren, had hij minder honger hoeven te lijden. Klaarblijkelijk wordt er in dit deel van Maassluis zoveel eten op straat gegooid dat grote verbodsborden nodig zijn om duiven- en/of rattenplagen te voorkomen. Bij ‘onze’ ondeugende dierenvriend zou deze ontzegging sowieso aan dovemansoren zijn gericht.

In een oude beddenwinkel aan de Wip zit nadat lunchroom Blend er vertrok een wijnrestaurant met een veelbelovende naam: Grand Cru. De deur wordt er opengehouden met een méthusalem, een zes liter rosé Dune Gris de Gris uit de Provence.

Het interieur is oogverblindend, mede dankzij de lokale bloemenjuwelier Florifère. Als je zulke florale pronkstukken in huis hebt, mogen ze een prominente plek innemen. De spijkerbroekkleurige banken ogen als de perfecte plek voor een lange zit, maar het terras aan het uiterste puntje van de Zuidvliet -een van de kreken waaraan Maassluis, zover wij correct zijn geïnformeerd, zijn ontstaan heeft te danken- lonkt met dit weer net iets harder.

De parasols van Swinckels’ zaaien verwarring. Grand Cru rijmt niet helemaal met een volmout pilsener uit het Brabantse Lieshout. De twijfel is weg bij de biodynamische bubbel van Gramona uit Sant Sadurní d’Anoia (Penedès) die we als aperitief krijgen ingeschonken in een kristalglas van Spiegelau.

Gramona is een van de producenten die uit de D.O. (Denominación de Origen) Cava is gestapt vanwege een verschil van kwaliteitsinzicht en onder eigen label, corpinnat, zijn doorgegaan. Voor Maarten ’t Hart, wiens wieg in Maassluis stond, gaat de vergelijking ongetwijfeld mank maar wij, passanten zonder voorkennis, wanen ons met deze loepzuivere mousserende blend van xarel-lo, macabeo en parellada met een laatste tinteling van After Eight op deze karakteristieke plek in mini-Amsterdam of, als we het minder ver zoeken, in mini-Delft.

In Delft, bij restaurant Kruydt op de Paardenmarkt, heeft Youri Thebes naam gemaakt als een geliefde gastheer. Zijn ambities reikten verder en daarom begon hij afgelopen juni voor zichzelf. Lef kan hem niet worden ontzegd. Want wij kunnen nu wel denken dat we ons in een hoofdstedelijke miniatuur begeven, in Maassluis is een wijnrestaurant een tamelijk nieuw en daarmee gewaagd fenomeen. Ons hart maakt een sprong als we rieslings op de wijnkaart zien staan van Clemens Busch, een tophuis uit de Mosel.

We laten het over aan Youri Thebes, die wijnen dusdanig weet toe te lichten dat wij aan zijn lippen hangen, en hij kiest voor een weissburgunder (pinot blanc) uit het Duitse Pfalz, onder Mainz, bij de steak tartare omdat deze niet te extreem is. Al te agressieve zuren zouden clashen met dit gerecht. De lichte mineraliteit maakt van deze wijn inderdaad een goede begeleider bij het Iers rundvlees met granny smith en radijs.

Grand Cru wijkt met het vlees bewust af van lokaal, zodat er geen ‘eenheidsworst’ ontstaat in het segment waarin dit restaurant alsmede Bavette in het nabijgelegen Maasland -want op diens koeien doelen we- opereert. Met betrekking tot de wijnen werkt Grand Cru uitsluitend samen met plaatselijke leveranciers zoals Oranje en Hosman Vins uit Schiedam en Artisan Wines in ’s-Gravenzande.

Voor de steak tartare zijn we door de keuken onder leiding van Jeremy Rijke -voorheen The Harbour Club en Louise Petit Restaurant in Rotterdam- in de watten gelegd met een toffee van pompoen met een emulsie van lavas en een krokantje van pompoen. Het aangename zoetje in deze amuse schuilt in de mango dat verstopt zit in de toffee. Net zo vermakelijk is het tweede hapje: kalf met een cakeje van zwarte olijf en ansjovis, crème en crumble van pistache en een schuim van beurre rouge. Het overheerlijke brood is afkomstig van het Vlaamsch Broodhuys, de boter is helaas onsmeerbaar.

Wat volgt, is een reeks aan interessante gerechten. In onze nopjes zijn wij vooral met de licht gebrande makreel met een zalf van zilverui, een vinaigrette van boterkruid en groene kruidenolie en een gelei van verjus. Je kunt bij Grand Cru zowel à la carte dineren als je laten verrassen door de chef. Voor een driegangenmenu betaal je 48 euro, voor elke gang extra komt er 10 euro bij.

Bij het buikspek -24 uur gepekeld- met een escabèche van paddenstoelen, de beroemde Le Puy-linzen, snijbonen en beurre noisette krijgen we een smeuïge wijn van Masserie Pisari uit Apulië, de hak van Italië, geschonken. Deze vloeibare kanjer, 100 procent primitivo barstensvol pruim, rode bes en kers, krijgt van ons een dik applaus. We hopen dat Grand Cru genoeg van deze wijn op voorraad heeft want het is er zo’n eentje die troost, verblijdt, die je doet opveren en waarvoor wij dus met regelmaat zullen terugkeren.

De perzik met lobbige witte chocolade, amandel en een espuma van citroentijm is een dessert waarmee Grand Cru geen kruimel(tje)werk levert. De muscat de Frontignan van Château de Stony uit de Languedoc is als vin doux naturel verdraagzaam, hij blinkt niet zo uit als zijn rode voorganger. Na de friandises (waaronder pâte de fruits van passievrucht, madeleine en een crème brûlée) bij de uitmuntende koffie van DEAC uit Maasland stappen wij met enige tegenzin op. Deze avond had nog wel even wat langer mogen duren, mede dankzij de vlotte en vrolijke bediening. Je zit er aan de Wip, je zit er niet op de wip(stoel). Voor Maassluis en omstreken is Grand Cru een aanwinst.